Marko Jarić je rođen 17. marta 1952. godine u Beogradu od oca Vojina i majke Mileve, rođene Vukobrat. Gimnaziju je završio u Mostaru 1970. godine kao najbolji đak, a Prirodnomatematički fakultet Univerziteta u Beogradu, Odsek za fiziku, 1974. godine kao najbolji student u izuzetno uspešnoj generaciji. Za uspeh na studijama, gde je već stekao visok ugled, nagrađen je Oktobarskom nagradom grada Beograda. Nekadašnji i sadašnji profesori Fizičkog fakulteta Univerziteta u Beogradu ga pamte kao posebno talentovanog i obrazovanog fizičara, ali i kao kolegu koji je još u toku studija počeo da objavljuje originalne radove (“Izingov model i treći princip termodinamike”) u najboljim naučnim časopisima u svetu čime je privukao pažnju domače i svetske naučne javnosti, započevši svoju izuzetnu naučnu karijeru.
Posle završetka redovnih studija, 1974. godine odlazi na doktorske studije u SAD, na Gradski koledž Njujorka (City College of New York) koje je završio u proleće 1978. godine, u rekordnom roku, kao najbolji doktorant. Doktorirao je kod profesora Džozefa Birmana (Josef Birman), jednog od najcenjenijih fizičara u oblasti fizike kondenzovanog stanja materije. Tema doktorske disertacije Marka Jarića je bila: “Teorija grupa i renormalizaciona teorija grupa strukturnih faznih prelaza u A-15 sistemima”. Za vreme doktorskih studija na City College of New York, Marko je sticao predavačko iskustvo, jer je već bio uključen u predavanja u svojstvu asistenta i zamenika predavača (Adjunct Lecturer).
Postdoktorskim stazom u periodu 1978 – 1980. godine na Kalifornijskom univerzitetu u Berkliju (University of California, Berkeley), kao dobitnik prestižne Milerove stipendije (Miller Fellow) i u periodu 1982 – 1984. na Slobodnom univerzitetu Berlina (Freie Universitat Berlin) kao dobitnik cenjene Humboltove stipendije (Humboldt Fellow), pocinje i zvanično blistava naučna karijera Marka Jarića. Prihvata ponudu sa 1983. i 1984. godine kao profesor po pozivu (Visiting Assistant Professor) predaje na Državnom unverzitetu Montane u Bozemanu (Montana State University, Boseman), a 1985. godine u istom svojstvu predaje na Univerzitetu Severne Dakote (University of North Dakota). Već sledeće, 1986. godine prihvata ponudu za mesto vanrednog profesora (Associate Professor) na poznatom Teksaškom A&M univerzitetu (Texas A&M University, College Station, Texas), gde 1990. godine dobija status redovnog profesora i gde ostaje sve do svoje prerane smrti.
Sliku o aktivnom i izuzetno uspešnom naučnom životu Marka Jarića upotpunjuju gostovanja, kraći i duži boravci u prestižnim naučnim institucijama u svetu u periodu njegovog predavačkog statusa na američkim univerzitetima od 1983. do 1996. godine. Kao postdoktorant, a u svojstvu naučnog saradnika (Visiting Scholar), 1983. i 1984. godine provodi nekoliko meseci u Centru za visoke naučne studije u Bir Sir Ivetu (Institut des Hautes Études Scientifiques, Bures-sur-Yvette), Francuska i Ajnstajnovom centru za studije teorijske fizike Vajcmanovog instituta (Einstein Center for Theoretical Physics, Weizmann Institute) u Izraelu. Period od 1984. do 1986. godine karakterišu duži Markovi boravci na Univezitetu u Harvardu (Harvard University), a 1987. i 1988. godinu provodi kao gost Instituta za teorijsku fiziku Univerziteta Kalifornije u Santa Barbari (Institute for Theoretical Physics of University of California, Santa Barbara). Kao vanredni profesor, po jedan semestar 1989, 1990. i 1995. predaje na Institutu za teorijsku fiziku Univeziteta Kalifornije u Santa Kruzu (Institute for Theoretical Physics of University of California, Santa Cruz), dok 1995. i 1996. godinu provodi kao predavač na Univezitetu Kornel u Itaki (Cornell University, Ithaca). Profesor Jarić nije zaboravljao svoje prijatelje i kolege u Beogradu, tako da je bio redovan i rado viđen gost u našoj sredini, darovavši nas svojim uvek svežim i originalnim idejama na seminarima i predavanjima koja je tako nadahnuto držao. Bio je najponosniji kada je 1993. godine izabran za vanrednog profesora na Univerzitetu “Nikola Tesla” u Kninu.
Bio je rukovodilac vise naučnih projekata finansiranih od strane Upravnog odbora Teksaškog univerziteta A&M, Programa za vrhunsku tehnologiju države Teksas (Texas Advanced Technology Program) i Naconalne fondacije za nauku SAD (National Science Foundation, USA). Bio je recenzent za vodeće međunarodne časopise u fizici: Physical Review i Physical Review Letters. Organizovao je 4 međunarodne konferencije, a na isto toliko konferencija bio je čclan organizacionog komiteta. Kao uvodni predavac učestvovao je na 30 međunarodnih konferencija. Pod njegovim rukovodstvom urađene su dve doktorske disertacije i jedna magistarska teza.
NAGRADE I PRIZNANJA
Oktobarska nagrada grada Beograda za 1974. godinu, za uspeh postignut na studijama, je bila prva nagrada koju je Marko Jarić dobio. Kasnije slede: Fulbrajtova stipendija (Fulbright Grantee, 1974 – 1980), Stipendija Gradskog koledža Njujorka (Graduate Fellow of the City College of New York, 1976 – 1978), Milerova stipendija Univerziteta Kalifornije u Berkliju (Miller Fellow of University of California, Berkeley, 1978 – 1980) i Humboltova stipendija (Humboldt Fellow, 1981 – 1982).
Postojanje fonda “Prof. dr Marko V. Jarić”, koji će jednom godišnje, na rođendan Marka Jarića, dodeljivati nagradu jednom ili grupi istraživača za najveća ostvarenja u oblasti fizike, predstavlja samo jedan od načina da se sačuva uspomena na njegov lik u kome su objedinjeni ličnost vrhunskog naučnika, izuzetnog patriote i velikog humaniste.
Biografija preuzeta sa sajta Fond "Prof. dr Marko V. Jarić"