Ovu fotogrfiju načinio je Svemirski teleskop Habl. Ona zauzima tek 10 ili 15 centimetara vašeg ekrana (zavisno od rezolucije) ali na njoj se nalazi nezamislivo ogroman prostor u kome lebdi jato masivnih galaksija WHL J24.3324-8.477
Svaka galaksija u Svemiru predstavlja masivan, gravitaciono vezan sistem sačinjen od aktivnih i ugašenih zvezda, međuzvezdanog gasa, prašine i tamne materije. Naziv ovih zvezdanih sistema potiče od grčke reči galaxias (mlečni) po kojoj je i naša matična galaksija dobila ime Mlečni put.
Neke od brojeva, i malih i velikih, koji egzistiraju u modernoj fizici, vrlo je teško shvatiti. Sledi tabela – od infinitezimalno malih do neshvatljivo velikih – nekih brojeva koji su relevantni za temu
Na stranu naučni značaj pekulijarnih galaksija one su, u velikom broju slučajeva, pre svega neverovatno lepe. I u celini i u detaljima. Vidimo ih rasute po nebu u krajnje maštovitim oblicima kako se presijavaju u grimiznim, ružičastim i plavim bojama milijardi tek upaljenih zvezda. Izuvijani i upleteni mlazevi gasa i prašine šikljaju iz nekih od njih duboko u međugalaktički prostor, a gusti rojevi plavih gigantskih zvezda obasjavaju džinovske oblake prašine i gasa dajući celoj galaksiji predivan, eterični i nestvaran izgled.
Ni jedan umetnik nije dorastao kreaciji univerzuma.
Nedavno smo objavili fotografiju koju vidite levo. Na njoj se nalazi galaksija toliko neobičnog oblika da se jedan čitalac zapitao šta zvezde ove galaksije drži na okupu. Evo celog pitanja:
Poreklo mlaza materije negde u okolini centralne crne rupe aktivne galaksije.
Nama bliska gigantska radio galaksija M87 sadrži supermasivnu crnu rupu i koja je čuvena po svom sjajnom mlazu materije dominantnog spektra u širokom opsegu frekvencija. Sobzirom na relativnu bliskost, veliku sjajnost mlaza i veliku masu centralne crne rupe, M87 predstavlja najbolju prirodnu laboratoriju u kojoj se posmatranjima vrši proučavanje mlazova materije, odnosno ispituju se mogućnosti nastanka i dinamika kao i razlozi koji dovode do usmerenosti jednog relativističkog mlaza.
U pozadini veličanstvenih Magelanovih oblaka, udaljenih od nas svega 180.000 svetlosnih godina, proteže se neobičan mlaz gasova, sa još neobičnijim nazivom: Magelanov potok. Poreklo tih gasova možda sadrži rešenje zagonetke o poreklu i krajnjoj sudbini najpoznatijih i nama najbližih (bliža nam je jedino Sagitarijusova patuljasta) satelitskih galaksija našeg Mlečnog puta – Velikog i Malog Magelanovog oblaka.
Ovo je jedna od najintrigantnijih formi koje se mogu videti na nebu, vrhunsko, umetničko delo prirode. Nalazi se u sazvežđu Corvus (Gavran). Prvi koji ju je zapazio bio je Vilijam Heršel, 1785. godine.
Izgleda da galaksija ima više i to dramatično, bar deset puta više, kako pišu portali HST, Astronomy Now itd....
Internacionalni timovi astronoma su koristili Atakama Veliki milimetarski/submilimetarski teleskop ALMA u cilju istraživanja udaljenog dela svemira, prvi put zabeleženog na čuvenoj Habl fotografiji ultradubokog polja (engl. Hubble Ultra Deep Field - HUDF). Nova ALMA posmatranja idu još dublje i još su oštrija od prethodnih na milimetarskim talasnim dužinama. Jasno se vidi kako je stopa formiranja zvezda kod mladih galaksija u bliskoj vezi sa njihovom ukupnom zvezdanom masom. Takođe su pronađene i ranije nepoznate zastupljenosti gasa iz kojeg se formiraju zvezde u različitim vremenskim trenucima, što nam daje bolji uvid u zlatno doba formiranja galaksija pre oko 10 milijardi godina.
