Život Sunca se sastoji od pretvaranje vodonika u helijum što je proces u kome se svake sekunde četiri milina tona materije pretvori u energiju. Jedan sasvim mali deo te energije dospeva na Zemlju i omogućava da svi mi, sva živa bića na planeti živimo.
Galaksija u kojoj živimo, Mlečni put, je spiralna galaksija i to spiralna galaksija sa prečkom (engl. bar), što znači da se u centru nalazi prečka koju formiraju zvezde. Još uvek mnogo toga ne znamo o strukturi naše galaksije.
Slike su snimljene sa NASA-ine svemirske solarne opservatorije Solar Dynamics Observatory koja Sunce sve vreme posmatra sa svoje orbite u svemiru.
Većina zvezda veličine našeg Sunca ima jednog ili više pratilaca. Zvezde se rađaju u ogromnim oblacima molekularnih gasova, u kojima nastane čitavo jato novih zvezda. Mnoge od njih su čvrsto gravitaciono povezane te nastavljaju svoj život u parovima krećući se jedna oko druge. Odavno se sumnja da i Sunce ima svog parnjaka, samo njega nije lako otkriti.
U nedelja, 21. juna 2020. dogodiće se magija prirode: pomračenja Sunca. Biće to prstenasto pomračenje, ono kada Mesec poklopi Sunčev disk, ali tako da se i dalje vidi oreol Sunca iza Meseca. To je zato što će prividno disk Meseca biti manji od diska Sunca (a što zavisi od udaljenosti Meseca od nas, posmatrača).
Da, Sunce možemo i čuti, poslušajte
Ovo je najdetaljnija slika nekog solarnog teleskopa ikada snimljena sa Zemlje.
Sunce je najmoćniji izvor neutrina u našoj okolini. Nuklearne reakcije fuzije u jezgru Sunca su izvor energije i svetla. Elektronski neutrini nastali ovom reakcijom nazivaju se solarni neutrini. Na Zemlju po jednom kvadratnom centimetru u jednoj sekundi padne oko 66 milijardi solarnih neutrina.
Promjene brojnosti i oblika „crnih flekica“ na Sunčevoj fotosferi poznate su nam unazad nekoliko stotina godina.
Jedna od najzanimljivijih pojava u toku totalnog pomračenja Sunca je svetlost Sunčeve unutrašnje korone. Tada se otkrivaju strukture i petlje užarene plazme i zakrivljene linije vidljive oko ivice Sunca koje nastaju pod dejstvom jakog magnetnog polja, kao i slaba, bela svetlost koja se širi daleko u svemir, poznate kao Sunčeva spoljna korona. Ova se pojava može proučavati samo za vreme pomračenja Sunca, kada Mesečev disk u potpunosti prekrije Sunce, jer inače Sunčeva svetlost onemogućava njeno opažanje.
